اليوم العالمى لمناهضة العنف ضد المرأة ... 25 نوفمبر

بلبل حيران ... النخلة اطول ولا القطر اوسع؟

من كم يوم فى العيد, و زى اى مواطن مصرى اصيل, رحت السينما. فيلم "بلبل حيران"

رحت الفيلم عشان كنت مكتئبة جدا و مخنوقة, و تقريبا رحت غصم و اقتدار من اختى ... المهم انى ماعنديش مشكلة اروح فيلم لاحمد حلمى, بالعكس, انا بقيت باحترمه جدا.

افلام آسف على الازعاج و كده رضا و الف مبروك افلام حلوة اوى و عجبتنى جدا. عسل اسود خالص نهائى, بس ده مش موضوعنا.

المهم دخلنا الفيلم فى سيتى ستارز, و زى كل سينمات مصر فى العيد, السينما عبارة عن ملاهى و عيال بتزن و بيلعبوا استغماية. كان فى طفلة جنب اختى ما سكتتش 5 دقايق على بعض اما كان فى لحظة كنت هامسكها انط فى كرشها بس اختى قالت لى "دى طفلة صغيرة يا ايمان"

المهم ...

بعد اسم احمد حلمى, الاسماء كانت كده: زينة ... ايمى ... شيرى

you’ve got mail افتكرت ميج ريان فى فيلم

“'Hi! I'm Kimberly!' 'Hi! I'm Janice!' Don't they know you're supposed to have a last name? It's like they're an entire generation of cocktail waitresses!"

نهايته ... الفيلم بدأ بايمى الدكتورة ذات التخصص الفريد: "عظام و علاج طبيعى" ماعرفش عملتها ازاى دى, و بعدين اكتشفنا ان تفاصيل شغلها كدكتورة اغرب و اغرب... دكتورة بتغسل السنان و تحلق و تلبس العيانين" ... هايل هايل!

الفيلم فى المجمل كان ممكن يعجبنى و يضحكنى. و الفكرة العامة انا شخصيا موافقة عليها جدا. فيلم لطيف و خفيف, و اهم حاجة فيه انه مش بطىء. مازهقتش و انا قاعدة يعنى, بس برضه اتنكدت, ليه؟ بعدين

باختصار (الكم سطر دول فيهم حرق لاحداث لو حد بيزعل من كده) احمد حلمى مهندس ديكور طاقق بيدور على شريكة حياته بالمسطرة و المنقلة. احتار بين النقيضين (زينة و شيرى) و انجذب لمميزات كل واحدة اللى كانت بتعالج عيوب التانية.

انجذب لجنان زينة, البنت المستقلة اللى بتاخد كل قراراتها بنفسها (و ساعات كمان قراراته) و مش بتغير عليه. البنت اللى شغلتها هى الحاجة اللى بتحبها (عزف الهرمونيكا) و اللى حياتها كل يوم فيها حاجة جديدة.  البنت اللى بتجرب كل حاجة و عايشة فى الدنيا بتخاطر و تنط (حرفيا, الهواية بتاعتها كل اسبوع هى القفز بالمظلات) الحاجة اللى بتبسطها... انبهر بيها و حس معاها انه "عايش" و "مبسوط"

بس اتخنق من صحابها و الظيطة بتاعتها ... امتى؟ اما قابل شيرى, البنت المصرية الاصيلة, اللى اول مرة يقابلها كانت و هى بتعيط عشان هو كرئيسها فى الشغل انتقد شغلها و ماعجبوش. البنت الاعتمادية, اللى حتى اما بتتوه بتكلمه عالموبايل فى الشغل عشان يقول لها تعمل ايه. و اللى اصلا كان عندها سواق عشان ماتسوقش, و ماتعلمتش سواقة غير لما هو قال لها و علمها. البنت اللى ماتعرفش اصلا تاخد قرار, الغيارة القماصة اللى فى كل خطوة فى خطوبتها مامتها معاها فى الصورة بالكامل. و طبعا هوايتها (الطبيخ) اللى بيه بتسعد الراجل اللى معاها و هو استمتع جدا باحساس انها محتاجاه دايما اللى ارضى غروره تماما ... استمتع معاها  و حس انه "راجل" و "محبوب"

و فى الآخر قال لايمى الكلمة المهمة جدا "اللى نص الناس فى السينما لا سمعوها ولا فهموها" ... قال لها:

"ينفع تسألى حد النخلة اطول ولا القطر اسرع؟ طبعا لأ ... و لو حاولتى تجاوبى مفروض تقولى (البحر اوسع)"

الى واخداه على الفيلم هو تمثيل زينة ... يا ناس الست دى تشتعل اى حاجة غير التمثيل و تريحنا بقى. انا بقيت حاسة و الله فى احيان كتير انها بتمثل علينا مش لينا, بتشتغل نفسها مش بتمثل. و كنت متغاظة جدا لان الدور بتاعها كان خامة حلوة اوى لو بنى آدمة بتعرف تمثل كانت اديته عمق اكتر بكتير.

و كمان الحبة اللى فى الآخر لو كانوا اطول كان بقى احسن, كانوا ممكن يستثمروا التريك بتاعت انهم بيشتغلوه دى احسن من كده و كانت هاتطلع منها كوميديا موقف حلوة كتير

طب انا زعلت ليه بقى؟

حاجتين:

اولا التلطيش ... ايوة. احمد حلمى فى مشهد كان هو و شيرى مستخبيين من زينة, ضربها بالقلم تلات مرات و الناس بتضحك!!!

حد يفهمنى ليه الضرب بيضحكنا! ما هو طول ما المشهد ده عادى, عمرنا ما هنخلص من المصيبة دى

الضرب مش عادى .. مش عادى .. مش عادى

مش ممكن ابدا يعنى!!

النقطة التانية ... سعادة البطل كان كل ما يفسخ خطوبة يقول للبنت "انا راجل ماعنديش مشكلة, لكن انتى ست و لو اتجوزنا و اتطلقنا هاتبقى مطلقة و ده مش لقب سهل ابدا. اهه تبقى مفسوخة احسن ما تبقى مطلقة"

ايه و البنى ده؟ احنا ليسة بنقول العك ده فى افلامنا؟ انتوا عارفين كم بنت صغيرة و مراهقة كانت بتشوف الفيلم ده؟ كم واحدة مخطوبة شافت الناس بتضحك اما احمد حلمى الكول ضرب خطبيته؟ كم ست متنكدة من جوزها شافت حضرته بينكت على لقب مطلقة؟

انا ليسة هاتكلم اكتر فى الموضوع ده عشان انا اصلا عايزة افهم ازاى مؤلف الفيلم كتب الكلام ده و ليه. بس قلت اديكم فكرة

انتوا ايه رأيكم؟ عندى حق ولا مزوداها؟